'Ik heb alle ruimte om toe te werken naar mijn ideaal'

Huisarts en antropoloog Jetse Heun wilde graag een eigen praktijk. Maar een maatschap met Buurtdokters? Daar had hij grote twijfels bij. In gesprek met Hugo van der Wedden blikt Jetse terug op zijn eerste twee jaar als praktijkhouder.  

‍

Je bent praktijkhouder in de Bijlmer. Hoe kwam dat op je pad? ‍

Als waarnemer heb ik tien jaar lang rondgekeken in Amsterdam. Altijd vaste plekken combinerend met de rol van invaller. Dat vaste sprak me al snel meer aan vanwege de continuïteit. Ook in Zuidoost begon ik als waarnemer, precies op het moment dat corona de kop op stak. De praktijkhoudend huisarts werd ziek waardoor ik plots de meest zichtbare dokter werd. Dat beviel goed, net als de samenwerking met het team. Informeel, persoonlijk, zo heb ik het graag: een kleine praktijk met korte lijntjes. De praktijkhouder, al op pensioengerechtigde leeftijd, keerde niet terug waardoor al snel de vraag kwam: wil jij de praktijk opvolgen? Dat wilde ik wel. En omdat mijn voorganger al met Buurtdokters in gesprek was zat ik plots ook met hen aan tafel.

Je was niet meteen enthousiast…

Ik had mijn bedenkingen bij Buurtdokters, absoluut. Ik kende de organisatie niet en was toch wat wantrouwend. In hoeverre staat geld verdienen bij hen op één? De gang van zaken bij Comed stond toen al bij iedereen scherp op het netvlies. Ik wilde vooral mijn eigen sfeer neer kunnen zetten. Ik ken mezelf, ik heb het nodig om de tijd te nemen voor dingen. Ik had geen behoefte aan een partner die me opjaagt in het kader van de efficiëntie.

"Ik kende de organisatie niet en was toch wat wantrouwend. In hoeverre staat geld verdienen bij hen op één?"

‍

Wat heeft je over de streep getrokken?

In de gesprekken met Sophie Brühl en Bob Verhagen heb ik open kaart gespeeld. Én hun verhaal aangehoord. Ze zeiden dat hun businessmodel er niet op gericht is de hoogste winst uit de praktijk te halen, maar dat ze een idealistische inslag combineren met een solide praktijkvoering. Als de praktijkhouder gelukkig is dan verspreidt dat nieuws zich vanzelf. En bij voldoende groei ontstaat automatisch een gezonde organisatie. Dan is per praktijk niet de hoogste winst nodig. Ze kwamen oprecht op me over.

Is het anders om praktijkhouder te zijn?

Als vaste waarnemer draag je bij aan de organisatie, en heb je ook een rol in de aansturing van assistenten en POH’s. Niet formeel, maar je doet het wel. Nu ik eindverantwoordelijk ben is die rol groter en intensiever. Het maakt verschil dat jij de persoon bent die ergens een klap op geeft, de beslissing neemt. Hoe het eruitziet in de praktijk, wie de nieuwe collega wordt, hoe de taken verdeeld zijn: daar heb ik nu het laatste woord over.

Bevalt dat?

Eigenlijk wel. Ik kan een eigen sfeer neerzetten, bepalen hoe ik werk en hoe we in de praktijk met elkaar omgaan. Ik heb alle ruimte om toe werken naar mijn ideaal en het team daarin mee te nemen. Dat is ook waarom ik praktijkhouder wilde worden. Ik merk ook aan patiënten dat ze het fijn vinden dat ik nu hun vaste huisarts ben. Ik voel meer vertrouwen. Ze komen naar mij toe als ze ergens niet tevreden over zijn. Ik ben meer vanzelfsprekend hun dokter en wordt door hen verantwoordelijk gehouden voor de praktijk als geheel.

‍

"Ik heb alle ruimte om toe werken naar mijn ideaal en het team daarin mee te nemen."

Hoe is het om daarin met Buurtdokters samen te werken?

Buurtdokters is relatief jong, groeiende en dat brengt soms fase specifieke rommeligheid met zich mee, zoals nieuw personeel. En we zitten nog niet op de veertig normpraktijken waarop het model uiteindelijk gebaseerd is. Maar het vertrouwen dat we samen bezig zijn vanuit de juiste intentie om er iets moois van te maken is er zeker. Dat is cruciaal. Natuurlijk verschillen we weleens van mening, en natuurlijk gaat het wel eens over efficiëntie, dat is ook hun rol in de praktijk, om het zakelijke gedeelte op orde te krijgen. Maar dat gebeurt wel vanuit een zeker idealisme en ik voel veel respect voor de manier waarop ik huisartsenzorg wil verlenen.’  

En in je dagelijkse werkzaamheden?

Daarin is Buurtdokters echt een maat. Neem de recente accreditatie. Daar komt best veel bij kijken. Het vereist veel organisatie met protocollen en plannen. Ik vind dat vermoeiend en ietwat saai. De praktijkmanager van Buurtdokters neemt dan de regie en werkt vanuit een helder format waardoor aan alle facetten wordt voldaan. Dat geeft een prettig gevoel. Het scheelt een hoop tijd en energie, en het eindresultaat is ongetwijfeld beter dan wanneer ik het zelf had gedaan. Ik kon input leveren vanuit de dingen waar wél mijn kracht ligt. Ook rond de overname was ik heel blij met Buurtdokters. Van al dat papierwerk heb ik geen kaas gegeten. Dankzij de mensen van Buurtdokters kwam het goed. De taakverdeling is uitstekend. Wat ik kan en wat ik leuk vind ligt bij mij: het zorginhoudelijke. Wat ik vervelend vind en wat niet mijn kwaliteit is, het bedrijfskundige, ligt bij Buurtdokters. Dat voelt heerlijk. Er is niks mis met hard werken, mits je verantwoordelijkheden en taken aansluiten op waar je passie ligt.’  

"Wat ik kan en leuk vind ligt bij mij. Wat ik vervelend vind, het bedrijfskundige, ligt bij Buurtdokters. Dat voelt heerlijk."

‍

Je zit tegenwoordig ook in de Huisartsenraad van Buurtdokters. Wat houdt dat in?

De Huisartsenraad vertegenwoordigt de praktijkhouders binnen Buurtdokters. De maatschappen zijn gelijkwaardig. Maar als er steeds meer maatschappen zijn, en Buurtdokters groeit, heb je als huisarts te maken met een steeds grotere partner. De Huisartsenraad zorgt voor balans. Als er beslissingen worden genomen over de ontwikkeling van Buurtdokters dan vertegenwoordigen wij de praktijkhouders. Is de Huisartsenraad akkoord, dan communiceren we het besluit naar alle praktijkhoudend huisartsen. Zijn we niet akkoord, dan gebeurt het niet. Toen Buurtdokters nog klein was dachten ze hier al over na. Hoe voorkomen we dat Buurtdokters te dominant wordt als de organisatie groeit? Dit vond ik meteen al één van de sterke punten in het verhaal van Bob en Sophie. De huisartsenraad borgt de evenwichtigheid in de samenwerking. Dankzij deze rol ga ik ook meer contact hebben met collega’s.

Je bent naast huisarts antropoloog. Hoe kijk je naar je beroepsgroep met die bril op?

Huisartsen zijn idealistische en pragmatische mensen. Ze willen graag helpen, het liefst op een goed onderbouwde manier. Ze koesteren de klassieke rol van vertrouwenspersoon, een beetje zoals de pastoor die ook vertolkt. Die kant wordt lastiger nu er steeds meer op ons bord komt en fulltime werken niet meer het ideaal is. Ook voor huisartsen lonkt een leven naast hun beroep en er is toch een soort druk om in alle aspecten van het bestaan uitmuntend te zijn: Als dokter, als ouder, als vriend, als lid van je sportclub.’. Juist omdat alles op orde moet zijn gaat het wringen. Er zit maar 24 uur in een dag.

Dat pragmatische, is dat waarom huisartsen graag zzp’er zijn?

Dat denk ik wel. De 24/7 pur sang huisarts is niet te combineren met andere rollen. Patiënten zijn tegenwoordig consumenten die alles willen op het moment dat het hun goed uitkomt. Vergeet niet dat dat voor huisartsen ook geldt. We willen regie over onze agenda en vrij zijn voor andere dingen als onze behoefte daar ligt. De wens om parttime te werken is vooral een wens om het grotere leven goed te organiseren.

Geldt dat ook voor jou?

Ik denk het wel. Ik werk nu vier dagen in de week. Drie hele en twee halve dagen. Voor mij is dat goed te doen. Ergens zou ik wel minder willen werken, maar dat is wel een zoektocht. Ik wil zichtbaar zijn in de praktijk, met aandacht zorg verlenen want dat geeft me rust. Probleem is dat ik ook andere dingen met volle aandacht wil doen. De verdeling van mijn tijd blijft een zoektocht vol dillema’s.

"Wat grootschalig kan doen zij grootschalig. En kwalitatief goed. Wat kleinschalig moet, zoals de dagelijkse zorg, kan daardoor persoonlijk blijven."

‍

Is Buurtdokters een oplossing voor dat dilemma?

De kracht van Buurtdokters is het mogelijk maken van het praktijkhouderschap voor huisartsen die dat anders niet zouden worden, of die het ongelukkig zou maken. Het kan parttime, zelfs meer parttime dan dat ik doe. Maar hoeveel tijd je er ook in wil steken, wanneer je als huisarts een maatschap met Buurtdokters aangaat ben je bezig met de relationele aspecten van je vak: je patiënten, je collega’s, de sociale kaart. De bureaucratie, die veel negatieve druk geeft en de afgelopen jaren enorm uit de klauwen is gelopen, dat neemt Buurtdokters van je over. Ze pakken dat slim aan. Wat grootschalig kan doen zij grootschalig. En kwalitatief goed. Wat kleinschalig moet, zoals de dagelijkse zorg, kan daardoor persoonlijk blijven. Ik hoop van harte dat het op de lange termijn een aanzuigende werking heeft op collega’s en dat mede daardoor het praktijkhouderschap behouden blijft voor Nederland.

‍