Goed drinken en een laagje zink
Op vrijdagmiddag belt een vader de praktijk. Zijn zoon heeft plots jeukende rode vlekjes. Zo kunnen ze het weekend niet in. Hij moet nú worden gezien door de huisarts. De assistente trekt al snel de conclusie dat er sprake is van waterpokken. Goed drinken, dan gaat het vanzelf weer over en smeer gerust een dun laagje zink op de rode plekjes tegen de jeuk. Geruststellen helpt echter niet. De vader staat op een bezoek aan de huisarts.
Als ik het later aan mijn moeder vertel moet ze lachen om de situatie. Het zou vroeger niet in haar hoofd op komen de dokter lastig te vallen met zoiets alledaags als waterpokken. Dat herkende je gewoon. En anders wist de buurvrouw of je zus wel wat het was, én dat het niets was om je zorgen over te maken.
Ik moest terugdenken aan de eisende vader toen ik de vierjaarlijkse kindmonitor van de GGD in de regio Brabant onder ogen kreeg. Huisartsen zullen zich herkennen in de resultaten. Ouders vragen steeds vaker professionele hulp voor hun kind, en vragen juist minder vaak hun netwerk om ondersteuning en advies.
Hoe komt dat? Het valt sowieso op dat steunnetwerken in de opvoeding minder vanzelfsprekend zijn. Misschien speelt schaamte daarin een rol, dat alles aan de buitenkant perfect moet lijken en een hulpvraag gezien wordt als een vorm van vuile was. Andere steunpilaren, zoals de dominee, zijn natuurlijk al jaren terug weggevallen.
Internet speelt ook een rol. Wie zoekt op jeuk en rode vlekjes bij een kind komt via google al snel terecht bij de meest exotische aandoeningen. En anders rolt er wel een harde diagnose uit de IPhone waarmee de huisarts aan het werk kan worden gezet. ‘Dit heeft mijn kind, en ik wil nu een behandeling.’
Het ellendige is dat de huisarts door twee stromen onder water wordt gezet. Kwetsbare ouderen met complexe problemen die nauwelijks nog welkom in de tweede lijn zijn, én veeleisende ouders die nu een gezond kind eisen omdat anders het etentje met Hans en Carla moet worden afgezegd. Voor ziekte is noch ruimte, noch tijd in het moderne gezin.
We hebben het vaak over zelfmanagement als het gaat om de zorgvraag van chronisch zieken in te dammen. Het zou een goed idee zijn een soortgelijk campagne te starten voor jonge ouders, en dan met name de vaders. Accepteer dat er ziektes zijn die kinderen doormaken. En vraag bij twijfel eerst eens aan je eigen moeder wat er aan de hand zou kunnen zijn. Ze zal je heus niet meteen een slechte vader vinden, in tegendeel.
De vader met de zoon met waterpokken kon helaas niet meer terecht die bewuste vrijdag. Maandag was er wel een plekje. Daar heeft hij niet op gewacht, maar de huisartsenpost kwam met hetzelfde advies als de assistente: goed drinken en een dun laagje zink.
