‘In de auto naar huis besloot ik regie te pakken’

Huisarts Carlijn Schouten werd medemaat in een Hoornse duopraktijk. Ze kwam er al snel alleen voor te staan in de zorg voor 3800 patiënten.

‍

Je start als praktijkhoudend huisarts was een drama?

‘Dat kun je wel zeggen. Ik werkte al een paar jaar als vaste waarnemer in de duopraktijk in Hoorn. Een van de praktijkhouders ging met pensioen dus ik volgde hem op, al ging dat sneller dan ik had gehoopt. De bedoeling was dat ik zou groeien in mijn rol onder begeleiding van mijn ervaren maat. Maar die tijd kreeg ik niet. Mijn ervaren collega werd ernstig ziek waardoor ik de praktijk al snel in mijn eentje op de been moest zien te houden.’  

Waarom ging het sneller dan gehoopt?

‘Er komt best het één en ander kijken bij het praktijkhouderschap: bedrijfskundige taken, leidinggeven aan het team. Ik had daar geen ervaring mee, maar stond zeker open voor die rol. Door de pensionering van de oudste praktijkhouder kwam het in een stroomversnelling. In een maatschap moeten immers twee eigenaren zijn. Er werd geopperd me alleen op papier praktijkhouder te maken, maar dat is niks voor mij. Ik hou niet van half werk.’

En toen kwam je er alleen voor te staan…

Het was zwaar. 3800 patiënten, één huisarts. Spreekuren liepen enorm uit en op een gegeven moment liep de wachttijd voor een afspraak op tot enkele weken. Patiënten boos, het team op stelten. Daarnaast moest ik alles nog inregelen met mijn eigen AGB-code, waarmee ik communiceer met andere disciplines. Mijn dieptepunt was op het einde van een middag, na wederom een flink uitgelopen spreekuur: ik opende mijn mail en kreeg plots met terugwerkende kracht voor drie maanden aan bloeduitslagen binnen. Ik dacht dat ik gek werd. Ik ben daar toen nog uren mee bezig geweest. Toen ik eindelijk opstond om naar huis te gaan ging het alarm af omdat de fysiotherapeut dacht dat ik allang weg was. Eenmaal in de auto naar huis besloot ik regie te pakken.’

Wat heb je gedaan?

‘De volgende morgen ben ik met het team in gesprek gegaan om een aantal wijzigingen in de dagstructuur door te voeren. Vooral de triage moest strikter wilden we overeind blijven. En het was nodig mezelf lucht te verschaffen gedurende de dag. Daarom introduceerde ik regels voor de consultduur. Voor een aantal klachten, zoals geheugenverlies, algehele achteruitgang bij ouderen en psychiatrische problematiek spraken we af dat er per definitie een dubbele afspraak zou worden gepland. Ook verwachtte ik van de assistenten dat ze zelf leerden inzien dat het niet handig is drie complexe klachten, zoals slaapproblematiek, achter elkaar in te plannen. Dat zorgt er altijd voor dat het spreekuur uitloopt, met alle stress bij mij van dien. Ik liep gevoelsmatig een marathon. Wilde ik de finish halen, dan moest ik een tempo vinden dat ik langdurig aankan. Het team heeft dit overigens geweldig opgepakt.'

‍

"Ik liep gevoelsmatig een marathon. Wilde ik de finish halen, dan moest ik een tempo vinden dat ik langdurig aankan."

‍

En kwam Buurtdokters toen ook in beeld?

Ruim een maand later ben ik samen met mijn zieke maat in gesprek gegaan met Sophie Brühl van Buurtdokters. Tijdens dat eerste gesprek was ik er helaas niet echt bij met mijn hoofd omdat de POH somatiek toen net ontslag had genomen. Dat hakte er wel even in omdat we net op de goede weg waren. Mijn maat, die het woord voerde, vond dat Buurtdokters niks voor mij was. Ik zou het prima alleen kunnen. Ik had zelf nog geen oordeel, maar het zaadje was wel geplant. Toen mijn collega een half jaar later definitief terugtrad uit de maatschap heb ik opnieuw contact met Sophie gezocht.’  

Het tweede gesprek met Sophie ging beter?

‘Absoluut. Ik vertelde hoe wankel het er voorstond. En Sophie was eerlijk. Ze zei dat ze geen blik huisartsen kon opentrekken, maar dat Buurtdokters wel kan bijdragen aan de praktijkorganisatie en het creëren van zakelijk inzicht. Zodoende zou ik me kunnen concentreren op de zorg en de aansturing van mijn team. We besloten al snel dat Buurtdokters zou toetreden tot de maatschap.’  

Hoe pakte dat uit?

‘Heel goed. We zijn nu samen ruim drie maanden bezig en ik ben veel meer ontspannen omdat ik niet meer in m’n eentje verantwoordelijk ben. Buurtdokters is meteen aan de slag gegaan met het haperende internet en de financiële stand van zaken. Hun aanwezigheid scheelt me niet alleen een paar uur in de week, ik kan me ook beter focussen omdat ik tussen de spreekuren door niet meer met bankzaken of vinkjes van Vektis in de weer hoef. Het is heerlijk als je in je hoofd alleen maar met patiënten en je team bezig hoeft te zijn.’

‍

"Er is veel positieve nieuwsgierigheid bij de HAGRO en de zorggroep."

‍

Zijn je collega’s in de praktijk ook enthousiast?

‘In het begin waren zij ietwat wantrouwend. Wat gaat dit betekenen? Maar ze zagen dat ik er blij van werd. Wat ik uitstraal is voor hen belangrijk. Daarnaast kwam Sophie zelf waarnemen in de praktijk als huisarts. Zo kon ze meteen vragen beantwoorden en kreeg Buurtdokters voor mijn collega’s een gezicht. Inmiddels is de band hechter. De assistenten hebben gewoon de 06-nummers van de experts bij Buurtdokters. Als ze iets nodig hebben nemen ze zelf contact op met de juiste persoon.’

‍En huisartsen in de regio? Hoe valt je samenwerking met Buurtdokters bij hen?

‘Er is veel positieve nieuwsgierigheid bij de HAGRO en de zorggroep. Ik ben de eerste huisarts in de regio die met Buurtdokters samenwerkt en word op nascholingen regelmatig aangeklampt. ‘Kun je niet een keer komen vertellen over Buurtdokters?’ Collega’s weten heel goed dat ik het zwaar heb gehad. Dat zeggen ze nu ook: ‘knap dat je overeind bent gebleven.’ Af en toe bemerk ik wat koudwatervrees, maar ik ervaar vooral begrip voor het feit dat ik een deskundige partner in de praktijk erbij hebt genomen. Dat zie ik ook terug in het enthousiasme om bij mij waar te komen nemen. Over het rooster hoef ik me voorlopig geen zorgen te maken.’

Heb je al ruimte in je hoofd voor toekomstplannen?  

‘O ja. Nu ik meer rust ervaar slaap ik beter en heb ik het sporten weer opgepakt. Tennissen, zwemmen, hardlopen, yoga-oefeningen. De fitheid is er toch een beetje bij ingeschoten en wat dat betreft ga ik inmiddels alweer vol aan de bak. Maar ook in de praktijk wil ik stappen maken. De accreditatie op orde maken, opleider worden voor nieuwe collega’s. Dat doe ik nu al voor coassistenten. Het is zo leuk hen te zien groeien in een aantal weken. Qua telefonie en ICT wil ik ook graag dingen anders, daarvoor hoorde ik op het symposium van Buurtdokters inspirerende dingen. Digitaal triageren zou bijvoorbeeld top zijn. Als het aan mij ligt starten we daar dit jaar al mee.’